αὐστηρός

Griego antiguo

αὐστηρός
clásico (AFI)	[au̯s.tɛː.rós]
koiné inicial (AFI)	[aʍs.te̝ˈros]
koiné final (AFI)	[aɸs.tiˈros]
bizantino (AFI)	[afs.tiˈros]

Etimología

Del protoindoeuropeo *h₂sews- ("estar seco").

Adjetivo

αὐστηρός
αὐστηρός, αὐστηρή, αὐστηρόν

	Singular			Plural
	Masculino	Femenino	Neutro	Masculino	Femenino	Neutro
Nominativo	αὐστηρός	αὐστηρή	αὐστηρόν	αὐστηροί	αὐστηραί	αὐστηρα
Vocativo	αὐστηρέ	αὐστηρή	αὐστηρόν	αὐστηροί	αὐστηραί	αὐστηρα
Acusativo	αὐστηρόν	αὐστηρήν	αὐστηρόν	αὐστηρos	αὐστηράς	αὐστηρα
Genitivo	αὐστηροῦ	αὐστηρῆς	αὐστηροῦ	αὐστηρῶν	αὐστηρῶν	αὐστηρῶν
Dativo	αὐστηρῷ	αὐστηρῇ	αὐστηρῷ	αὐστηροῖς	αὐστηραῖς	αὐστηροῖς

1

Amargo, astringente, austero; áspero.