Gótico editar

𐌲𐌿𐌼𐌰
pronunciación falta agregar
transliteraciones guma
  • Pronunciación:  [ˈgʊma] Plural:[ˈgʊmans] (AFI)

Etimología editar

Del protogermánico *gumō̄, a su vez del protoindoeuropeo *dʰǵʰm̥ṓ ("terreno, terráqueo"), de *dʰéǵʰōm ("tierra"). Compárese el nórdico antiguo gumi (islandés literario gumi, noruego gume, o el segundo elemento del sueco brudgum), el alemán antiguo gomo (el segundo elemento del moderno Bräutigam ("novio")), o el inglés antiguo guma (el segundo elemento del moderno bridegroom ("novio")), el lituano antiguo žmuo (moderno žmōgùs) o el latín homo

Sustantivo masculino editar

𐌲𐌿𐌼𐌰
guma
Singular Plural
Nominativo 𐍃𐌰 𐌲𐌿𐌼𐌰
sa guma
𐌸𐌰𐌹 𐌲𐌿𐌼𐌰𐌽𐍃
þái gumans
Acusativo 𐌸𐌰𐌽𐌰 𐌲𐌿𐌼𐌰𐌽
þana guman
𐌸𐌰𐌽𐍃 𐌲𐌿𐌼𐌰𐌽𐍃
þans gumans
Genitivo 𐌸𐌹𐍃 𐌲𐌿𐌼𐌹𐌽𐍃
þis gumins
𐌸𐌹𐌶𐌴 𐌲𐌿𐌼𐌰𐌽𐌴
þizē gumanē
Dativo 𐌸𐌰𐌼𐌼𐌰 𐌲𐌿𐌼𐌹𐌽
þamma gumin
𐌸𐌰𐌹𐌼 𐌲𐌿𐌼𐌰𐌼
þáim gumam
Vocativo 𐌲𐌿𐌼𐌰
gumi
𐌲𐌿𐌼𐌰𐌽𐍃
gumans


1
Hombre
𐌾𐌰𐌷 𐍃𐌰𐌹· 𐌲𐌿𐌼𐌰 𐌽𐌰𐌼𐌹𐌽 𐌷𐌰𐌹𐍄𐌰𐌽𐍃 𐌶𐌰𐌺𐌺𐌰𐌹𐌿𐍃· 𐍃𐌰𐌷 𐍅𐌰𐍃 𐍆𐌰𐌿𐍂𐌰𐌼𐌰𐌸𐌻𐌴𐌹𐍃 𐌼𐍉𐍄𐌰𐍂𐌾𐌴 𐌾𐌰𐌷 𐍅𐌰𐍃 𐌲𐌰𐌱𐌹𐌲𐍃 (jah sai· guma namin haitans Zakkaius· sah was fauramaþleis motarje jah was gabigs) «Lucas 19, 2», Biblia de Ulfilas.
Había allí un hombre llamado Zaqueo, jefe de publicanos y rico.
2
Varón

Referencias y notas editar