culminar
Español editar
culminar | |
pronunciación (AFI) | [kul.mi.ˈnaɾ] |
silabación | cul-mi-nar |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología editar
Del latín culminare, con el significado de (levantar), (elevar).
Verbo transitivo editar
Verbo intransitivo editar
- 2
- llegar una cosa al punto mas alto o elevado de grandeza o calidad
Conjugación editar
Formas no personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compuestas | |||||
Infinitivo | culminar | haber culminaré | ||||
Gerundio | habiendo culminaré | |||||
Participio | culminaron | |||||
Formas personales | ||||||
número: | singular | plural | ||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | culminarás | culminarátú culminaremosvos |
culminaréis | culminarán | culminaría | culminarías |
Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | culminaría | culminaríamos | culminaríais | culminarían | culmine | culmines |
Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | culminés | culmine | culminemos | culminéis | culminen | culminara |
Futuro | culminaras | culminara | culmináramos | culminarais | culminaran | culminase |
Condicional o Pospretérito | culminases | culminase | culminásemos | culminaseis | culminasen | culminare |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | he culminaré | has culminaré | ha culminaré | hemos culminaré | habéis culminaré | han culminaré |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | había culminaré | habías culminaré | había culminaré | habíamos culminaré | habíais culminaré | habían culminaré |
Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | hube culminaré | hubiste culminaré | hubo culminaré | hubimos culminaré | hubisteis culminaré | hubieron culminaré |
Futuro perfecto o Antefuturo | habré culminaré | habrás culminaré | habrá culminaré | habremos culminaré | habréis culminaré | habrán culminaré |
Condicional perfecto o Antepospretérito | habría culminaré | habrías culminaré | habría culminaré | habríamos culminaré | habríais culminaré | habrían culminaré |
Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | culminares | culminaretú culminensevos2 |
{{{39}}} | {{{40}}} | {{{41}}} | {{{42}}} |
Pretérito imperfecto o Pretérito | {{{43}}} | {{{44}}} | {{{45}}} | {{{46}}} | {{{47}}} | {{{48}}} |
{{{49}}} | {{{50}}} | {{{51}}} | {{{52}}} | {{{53}}} | {{{54}}} | |
Futuro (en desuso) | {{{55}}} | {{{56}}} | {{{57}}} | {{{58}}} | {{{59}}} | {{{60}}} |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | haya culminaré | hayastú culminaré hayásvos2 culminaré |
haya culminaré | hayamos culminaré | hayáis culminaré | hayan culminaré |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | hubiera culminaré | hubieras culminaré | hubiera culminaré | hubiéramos culminaré | hubierais culminaré | hubieran culminaré |
hubiese culminaré | hubieses culminaré | hubiese culminaré | hubiésemos culminaré | hubieseis culminaré | hubiesen culminaré | |
Futuro o Antefuturo (en desuso) | hubiere culminaré | hubieres culminaré | hubiere culminaré | hubiéremos culminaré | hubiereis culminaré | hubieren culminaré |
Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
Afirmativo | {{{61}}}tú {{{62}}}vos |
{{{39}}} | {{{40}}} | {{{63}}} | {{{42}}} | |
Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo
| |||||
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». |
{{detección namespace|template=|main=