Catalán editar

engolir
central (AFI) [əŋ.ɡuˈli]
valenciano (AFI) [eŋ.ɡoˈliɾ]
baleárico (AFI) [əŋ.ɡuˈli]
acentuación aguda
longitud silábica trisílaba
variantes engolarengolayr
rima i

Etimología editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Verbo transitivo editar

1
Deglutir, engullir, ingurgitar o tragar.

Occitano editar

engolir
pronunciación (AFI) [eŋɡuˈli]
variantes engolar

Etimología editar

Del provenzal antiguo engolir ("deglutir").

Verbo transitivo editar

1
Deglutir, engullir, ingurgitar o tragar.

Información adicional editar

Portugués editar

engolir
brasilero (AFI) [ĩ.ɡoˈli(h)] (normal)
[ẽ.ɡoˈli(h)] (lento)
carioca (AFI) [ĩ.ɡoˈli(χ)] (normal)
[ẽ.ɡoˈli(χ)] (lento)
paulista (AFI) [ĩ.ɡoˈli(ɾ)] (normal)
[ẽ.ɡoˈli(ɾ)] (lento)
gaúcho (AFI) [ĩ.ɡoˈli(ɻ)] (normal)
[ẽ.ɡoˈli(ɻ)] (lento)
europeo (AFI) [ẽ.ɡuˈliɾ]
alentejano/algarvio (AFI) [ẽ.ɡuˈli.ɾi]
acentuación aguda
longitud silábica trisílaba
rima i(ʁ)

Etimología editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Verbo transitivo editar

1
Deglutir, engullir, ingurgitar o tragar.
2
Comérselo o tragar.
  • Uso: figurado, coloquial.
3
Fracasar en pronunciar.

Locuciones editar

Relacionado

Provenzal antiguo editar

engolir
pronunciación falta agregar

Etimología editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Verbo transitivo editar

1
Deglutir, engullir, ingurgitar o tragar.

Referencias y notas editar

  • «engolir». En: Dicionário online Caldas Aulete.
  • VV.AA. (1998) "engolir". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans