er
Alemán editar
er | |
pronunciación (AFI) | [ˈeːɐ̯] ⓘ ⓘ |
Etimología editar
Singular | 1. | 2. | 3. m | 3. f | 3. n |
Nominativo | ich | du | er | sie | es |
Genitivo | mein | dein | sein | ihr | sein |
Dativo | mir | dir | ihm | ihr | ihm |
Acusativo | mich | dich | ihn | sie | es |
Plural | 1. | 2. | 3. m | 3. f | 3. n |
Nominativo | wir | ihr | sie, Sie | ||
Genitivo | unser | euer | ihr, Ihr | ||
Dativo | uns | euch | ihnen, Ihnen | ||
Acusativo | uns | euch | sie, Sie |
Pronombre personal editar
- 1
- Él.
- Ejemplo:
→ «Él va (conduce) en bicicleta.»Er fährt Fahrrad
Véase también editar
- Wikipedia en alemán tiene un artículo sobre Personalpronomen.
Frisón editar
er | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Pronombre personal editar
- 1
- Él.
Latín editar
ēr | |
clásico (AFI) | [eːr] |
rima | er |
Etimología editar
Del protoitálico *χēr-, y este del protoindoeuropeo *ǵʰēr- ("erizo").2 Compárese el griego antiguo χήρ (kʰḗr, "erizo"), χοῖρος (kʰoîros, "puercoespín") y el albanés derr ("cerdo").2
Sustantivo masculino editar
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ēr | ērēs |
Vocativo | ēr | ērēs |
Acusativo | ērem | ērēs |
Genitivo | ēris | ērum |
Dativo | ērī | ēribus |
Ablativo | ēre | ēribus |
Manés editar
er | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología editar
Del irlandés antiguo for.
Preposición editar
Persona | Contracción |
---|---|
1.ª sg. | orrym |
2.ª sg. | ort |
3.ª sg. m. | er |
3.ª sg. f. | urree |
1.ª pl. | orrin |
2.ª pl. | erriu |
3.ª pl. | orroo |
Artículo singular |
er yn |
Artículo plural |
er ny |
- 1
- Sobre.
- 2
- En.
Referencias y notas editar
- ↑ "er". En: DWDS (Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache). Berlin: Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
- ↑ 2,0 2,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 193. ISBN 978-90-04-16797-1