glin
Bretón editar
glin | |
pronunciación (AFI) | /ˈɡlĩːn/ |
Etimología editar
Sustantivo masculino editar
Mutación | Singular | Plural |
---|---|---|
Radical |
glin |
glinoù |
Suave |
c'hlin |
c'hlinoù |
Dura |
klin |
klinoù |
Véase también editar
Córnico editar
glin | |
pronunciación | falta agregar |
- Standard Written Form: glin
Etimología editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo masculino editar
Singular | Plural |
---|---|
glin | glinyow Dual dewlin, dowlin |
Galés editar
glin | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo masculino editar
Mutación | Singular | Plural |
---|---|---|
Radical |
glin |
gliniau |
Suave |
lin |
liniau |
Nasal |
nglin |
ngliniau |
Polaco editar
glin | |
pronunciación (AFI) | /ɡlin/ |
silabación | glin |
longitud silábica | monosílaba |
rima | in |
Etimología editar
De glina.
Sustantivo masculino editar
Singular | |
---|---|
Nominativo (Mianownik) |
glin |
Genitivo (Dopełniacz) |
glinu |
Dativo (Celownik) |
glinowi |
Acusativo (Biernik) |
glin |
Instrumental (Narzędnik) |
glinem |
Locativo (Miejscownik) |
glinie |
Vocativo (Wołacz) |
glinie |
- 1 Elementos químicos
- Aluminio.
Forma sustantiva editar
- 1
- Forma del acusativo singular de glin.
Véase también editar
Referencias y notas editar
- ↑ Le vocabulaire breton du Catholicon (1499)