grammaticus
Latín editar
grammaticus | |
clásico (AFI) | [gramˈma.tɪ.kʊs] |
rima | a.ti.kus |
Etimología editar
Del griego antiguo γραμματικός (grammatikós, "educado").
Adjetivo editar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | grammaticus | grammatica | grammaticum | grammaticī | grammaticae | grammatica |
Vocativo | grammatice | grammatica | grammaticum | grammaticī | grammaticae | grammatica |
Acusativo | grammaticum | grammaticam | grammaticum | grammaticōs | grammaticās | grammatica |
Genitivo | grammaticī | grammaticae | grammaticī | grammaticōrum | grammaticārum | grammaticōrum |
Dativo | grammaticō | grammaticae | grammaticō | grammaticīs | grammaticīs | grammaticīs |
Ablativo | grammaticō | grammaticā | grammaticō | grammaticīs | grammaticīs | grammaticīs |
- 1
- Gramatical, de gramático, de crítico.
Sustantivo masculino editar
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | grammaticus | grammaticī |
Vocativo | grammatice | grammaticī |
Acusativo | grammaticum | grammaticōs |
Genitivo | grammaticī | grammaticōrum |
Dativo | grammaticō | grammaticīs |
Ablativo | grammaticō | grammaticīs |