intimá
Español editar
intimá | |
pronunciación (AFI) | [in̪.tiˈma] |
silabación | ín - ti - má |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
Forma verbal editar
- 1
- Segunda persona del singular (vos) del imperativo afirmativo de intimar.
- Uso: para el negativo se emplea el presente del subjuntivo: «no intimés».
Información adicional editar
- Rima: [a].