manus
Latín editar
manus | |
clásico (AFI) | [ˈmänʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈmäːnus] |
rima | a.nus |
Audio (clásico) | (aproximación) |
Etimología 1 editar
Del protoitálico *man-u-, y este del protoindoeuropeo *mon-u-. Compárese el irlandés antiguo muin ("protección"), el hitita maniiahh-ʲ ("distribuir"), el alemán antiguo munt ("mano").1
Sustantivo femenino editar
4.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | manus | manūs |
Vocativo | manus | manūs |
Acusativo | manum | manūs |
Genitivo | manūs | manuum |
Dativo | manuī | manibus |
Ablativo | manū | manibus |
- 2
- Aplicado para describir cosas que se asemejan a la mano en uso o apariencia: trompa del elefante, ramita del árbol.
Descendientes editar
Locuciones editar
|
Véase también editar
Referencias y notas editar
- ↑ de Vaan, Michiel (2008). Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-16797-1.