ruka
Checo editar
ruka | |
pronunciación (AFI) | [ˈruka] |
Etimología editar
Del checo antiguo ruka.
Sustantivo editar
- 1
- Mano.
Checo antiguo editar
ruka | |
pronunciación (AFI) | /ˈruka/ |
Etimología editar
Del protoeslavo *rǫka.
Sustantivo femenino editar
- 1
- Mano.
Mapuche editar
ruka | |
pronunciación (AFI) | [ɹuˈka] [ˈɹu.ka] |
Etimología editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo editar
- Derivados: añulruka, kamaruka, karuka, karukatu, koypuruka, lliwruka, llüwruka, ngeṉruka, padalruka, ragragelruka, rakashruka, renüruka, rukafe, rukalil, rukan, rukañma, rukawe, trafruka, wenteruka, wenuruka
Locuciones editar
Información adicional editar
|
Referencias y notas editar
- ↑ Augusta, Félix de (1916). «ruka», Diccionario Araucano-Español y Español Araucano. Tomo primero. Araucano-Español. Santiago: Universitaria, pág. 200.