sortilego
Entradas similares: sortílego
Español editar
sortilego | |
pronunciación (AFI) | [soɾ.t̪iˈle.ɣ̞o] |
silabación | sor-ti-le-go |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | e.ɡo |
Etimología editar
Del latín sortilegum ("adivino").
Sustantivo masculino editar
Singular | Plural |
---|---|
sortilego | sortilegos |
- 1
- Grafía alternativa de sortílego.
- Uso: obsoleto.
Italiano editar
sortilego | |
pronunciación (AFI) | [sorˈti.le.go] |
pronunciación (AFI) | [s̪or̺ˈt̪͡iː.l̺e.go] |
Etimología editar
Del latín sortilegum ("adivino").
Sustantivo masculino editar
Singular | Plural |
---|---|
sortilego | sortileghi sortilegi |
- 1 Historia
- Adivino romano que practique adivinación.
- 2
- Cualquier adivino.
- Uso: obsoleto.
- Sinónimos: chiaroveggente, divinatore, indovino, vaticinatore.
Información adicional editar
- Derivado: sortilegio.
Véase también editar
Latín editar
sortilegō | |
clásico (AFI) | [s̠ɔrˈt̪ɪɫ̪ɛɡɔ] |
eclesiástico (AFI) | [sorˈt̪iːleɡo] |
rima | i.le.ɡo |
Forma sustantiva editar
- 1
- Forma del dativo singular de sortilegum.
- 2
- Forma del ablativo singular de sortilegum.
Referencias y notas editar
- VV. AA. (online). «sortilego», Vocabolario Treccani. Roma: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.