Bretón editar

duañ
pronunciación (AFI) /ˈdyː.ã/
variantes duiñ

Etimología editar

Del bretón medio duaff.1

Verbo transitivo editar

duañ
Mutación lema
Radical
duañ
Suave
zuañ
Dura
tuañ

.

1
Ennegrecer.

Conjugación editar

Conjugación de duañ
Formas no personales
Infinitivo duañ
Participio presente

o tuañ

Participio pasado duet
Formas personales
número singular plural pasiva
persona 1.ª 2.ª 3.ª  m 3.ª  f 1.ª 2.ª 3.ª impersonal
Modo indicativo
Presente duan duez du du duomp duit duont duer
Pretérito imperfecto duen dues due due duemp duec'h duent dued
Pretérito perfecto duis dujout duas duas dujomp dujoc'h dujont dujod
Futuro duin dui duo duo duimp duot duint duor
Modo condicional
Presente dufen dufes dufe dufe dufemp dufec'h dufent dufed
Pretérito dujen dujes duje duje dujemp dujec'h dujent dujed
Modo imperativo
Presente du duet duet duomp duit duent
Nota:
Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Información adicional editar

  • Morfología: du, -añ (desinencia verbal).

Referencias y notas editar

  1. Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).