Bretón editar

seniñ
pronunciación (AFI) /ˈsẽː.nĩ/
variantes siniñson

Etimología editar

De son y el sufijo -iñ.

Verbo transitivo e intransitivo editar

1
Sonar.
2 Música
Tocar.

Compuestos editar

Conjugación editar

Conjugación de seniñ
Formas no personales
Infinitivo seniñ
Participio presente

o seniñ

Participio pasado sonet
Formas personales
número singular plural pasiva
persona 1.ª 2.ª 3.ª  m 3.ª  f 1.ª 2.ª 3.ª impersonal
Modo indicativo
Presente sonan sonez son son sonomp sonit sonont soner
Pretérito imperfecto sonen sones sone sone sonemp sonec'h sonent soned
Pretérito perfecto sonis sonjout sonas sonas sonjomp sonjoc'h sonjont sonjod
Futuro sonin soni sono sono sonimp sonot sonint sonor
Modo condicional
Presente sonfen sonfes sonfe sonfe sonfemp sonfec'h sonfent sonfed
Pretérito sonjen sonjes sonje sonje sonjemp sonjec'h sonjent sonjed
Modo imperativo
Presente son sonet sonet sonomp sonit sonent
Nota:
Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Referencias y notas editar