arrakasta
| arrakasta | |
| pronunciación (AFI) | [a.ra.kas̺.t̪a] |
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | arrakasta | arrakasta | arrakastak |
| Ergativo | arrakasta | arrakasta | arrakastek |
| Dativo | arrakastari | arrakastari | arrakastei |
| Genitivo | arrakastaren | arrakastaren | arrakasten |
| Comitativo | arrakastarekin | arrakastarekin | arrakastekin |
| Benefactivo | arrakastarentzat | arrakastarentzat | arrakastentzat |
| Causativo | arrakastarengatik | arrakastarengatik | arrakastengatik |
| Instrumental | arrakastaz | arrakastaz | arrakastez |
| Inesivo | arrakastatan | arrakastan | arrakastetan |
| Separativo | arrakastatako | arrakastako | arrakastetako |
| Adlativo | arrakastatara | arrakastara | arrakastetara |
| Adl. extremo | arrakastataraino | arrakastaraino | arrakastetaraino |
| Ac. adlativo | arrakastatarantz | arrakastarantz | arrakastetarantz |
| Adverbial | arrakastatarako | arrakastarako | arrakastetarako |
| Ablativo | arrakastatatik | arrakastatik | arrakastetatik |
| Partitivo | arrakastarik | - |
-
|
| Prolativo | arrakastatzat | - |
-
|
Etimología
editarDel castellano antiguo requesta ("demanda"),[1] del latín requisitus, participio pasivo de perfecto de requirere ("requerir")
Sustantivo inanimado
editar- 1
- Éxito