asta
asta | |
pronunciación (AFI) | [ˈas.t̪a] |
silabación | as-ta |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
grafías alternativas | hasta[1] |
homófonos | hasta |
parónimos | asma |
rima | as.ta |
Etimología
editarSustantivo femenino
editarasta ¦ plural: astas
- Uso: Aun cuando el sustantivo tiene género femenino, en singular ha de ir el artículo el para evitar la cacofonía de la doble "a".
- Ejemplo: un asta, el asta; pero las astas.
- 1
- Vara larga, utilizada para sostener en su extremo una bandera o como parte de un arma larga, como una lanza o venablo.
- Sinónimo: mástil.
- 2
- Un arma de la Antigüedad.
- 3
- Cuerno de un cuadrúpedo, en especial de bovino o cérvido, y en particular el tronco principal de la cornamenta ramificada de estos últimos.
- Sinónimos: cuerno, cuernos, cornamenta.
- 4
- Material del que están conformadas estas cornamentas.
- Sinónimo: guampa.
Preposición
editar- 4
- Grafía obsoleta de hasta.
Locuciones
editarVéase también
editarTraducciones
editarAsturiano
editarCastellano antiguo
editarCatalán antiguo
editarGalaicoportugués
editarJudeoespañol
editarastā | |
clásico (AFI) | [ˈäs̠t̪ä] |
eclesiástico (AFI) | [ˈäst̪ä] |
rima | as.ta |
astā
editarForma verbal
editar- 1
- Segunda persona del singular del imperativo presente activo de astō.
asta
editarNáhuatl de la Huasteca occidental
editarPapiamento
editarQuechua cuzqueño
editarRumano
editarSardo
editarYagán
editarReferencias y notas
editar- ↑ obsoleta
- 1 2 «asta» en Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Editorial: Academia de la Llingua Asturiana. Oviedo. ISBN: 9788481682083.
- ↑ rara
- ↑ «asta» en Gran diccionari de la llengua catalana. Editorial: Institut d'Estudis Catalans. Barcelona, 1998.
- ↑ «asta» en Vocabulari de la llengua catalana medieval. Editorial: IEC.
- ↑ «asta» en Dicionario de dicionarios do galego medieval.
- ↑ Perla Golbert de Goodbar. «Yagán, las partes de la oración». 1977.