Incierta. Tal vez de autem ("pero") (como negō de nec). Se dejó de usar hacia finales del periodo republicano.1
Verbo transitivo
editar
presente activo autumō, presente infinitivo autumāre, perfecto activo autumāvī, supino autumātum.
- 1
- Afirmar, alegar, decir.2
- 2
- Hablar de, mencionar.2
- 3
- Nombrar, llamar.2
- 4
- Creer, pensar, juzgar.2
Flexión de autumōprimera conjugación, perfecto con v
indicativo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
autumō
|
autumās
|
autumat
|
autumāmus
|
autumātis
|
autumant
|
imperfecto
|
autumābam
|
autumābās
|
autumābat
|
autumābāmus
|
autumābātis
|
autumābant
|
futuro
|
autumābō
|
autumābis
|
autumābit
|
autumābimus
|
autumābitis
|
autumābunt
|
perfecto
|
autumāvī
|
autumāvistī
|
autumāvit
|
autumāvimus
|
autumāvistis
|
autumāvērunt, autumāvēre
|
pluscuamperfecto
|
autumāveram
|
autumāverās
|
autumāverat
|
autumāverāmus
|
autumāverātis
|
autumāverant
|
futuro perfecto
|
autumāverō
|
autumāveris
|
autumāverit
|
autumāverimus
|
autumāveritis
|
autumāverint
|
pasivo
|
presente
|
autumor
|
autumāris, autumāre
|
autumātur
|
autumāmur
|
autumāminī
|
autumantur
|
imperfecto
|
autumābar
|
autumābāris, autumābāre
|
autumābātur
|
autumābāmur
|
autumābāminī
|
autumābantur
|
futuro
|
autumābor
|
autumāberis, autumābere
|
autumābitur
|
autumābimur
|
autumābiminī
|
autumābuntur
|
perfecto
|
autumātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
autumātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
futuro perfecto
|
autumātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
subjuntivo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
autumem
|
autumēs
|
autumet
|
autumēmus
|
autumētis
|
autument
|
imperfecto
|
autumārem
|
autumārēs
|
autumāret
|
autumārēmus
|
autumārētis
|
autumārent
|
perfecto
|
autumāverim
|
autumāverīs
|
autumāverit
|
autumāverīmus
|
autumāverītis
|
autumāverint
|
pluscuamperfecto
|
autumāvissem
|
autumāvissēs
|
autumāvisset
|
autumāvissēmus
|
autumāvissētis
|
autumāvissent
|
pasivo
|
presente
|
autumer
|
autumēris, autumēre
|
autumētur
|
autumēmur
|
autumēminī
|
autumentur
|
imperfecto
|
autumārer
|
autumārēris, autumārēre
|
autumārētur
|
autumārēmur
|
autumārēminī
|
autumārentur
|
perfecto
|
autumātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
autumātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
|
singular
|
autumā
|
autumātō
|
autumātō
|
autumāre
|
autumātor
|
autumātor
|
plural
|
autumāte
|
autumātōte
|
autumantō
|
autumāminī
|
—
|
autumantor
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
infinitivos
|
autumāre
|
autumāvisse
|
autumātūrus -a,-um esse
|
autumārī
|
autumātus -a,-um esse
|
autumātum īrī
|
participios
|
autumāns (autumantis)
|
—
|
autumātūrus -a,-um
|
—
|
autumātus -a,-um
|
—
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
autumandum
|
autumandī
|
autumandō
|
autumandus -a,-um
|
autumātum
|
autumātū
|
Referencias y notas
editar
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 64. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press