clarus
LatínEditar
| clārus | |
| Pronunciación (AFI): | /ˈklaː.rus/ |
EtimologíaEditar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
AdjetivoEditar
| Comparación | |
| Comparativo: | clārior |
| Superlativo: | clārissimus |
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | clārus | clāra | clārum | clārī | clārae | clāra |
| Vocativo | clāre | clāra | clārum | clārī | clārae | clāra |
| Acusativo | clārum | clāram | clārum | clārōs | clārās | clāra |
| Genitivo | clārī | clārae | clārī | clārōrum | clārārum | clārōrum |
| Dativo | clārō | clārae | clārō | clārīs | clārīs | clārīs |
| Ablativo | clārō | clārā | clārō | clārīs | clārīs | clārīs |
- 1
- Claro, transparente, lúcido, espléndido, luminoso, brillante, resplandeciente.1
- 2
- Famoso, ilustre, célebre, nombrado.1
- Ejemplo:
- «Clarus erat silvis Cephalus.» Ovidio. «Ep. IV. 93», Heroidas.
- Célebre era Céfalo en los bosques.
- 3
- Manifiesto, patente.1
Referencias y notasEditar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 de Valbuena, Manuel (1862). Valbuena reformado: Diccionario latino-español, 6a edición, Madrid: Librería de Agustín Jubera. Consultado el 25 de junio del 2016.