Del prefijo con- y sentiō, -īre ("sentir").[1]
presente activo cōnsentiō, presente infinitivo cōnsentīre, perfecto activo cōnsēnsī, supino cōnsēnsum.
- 1
- Coincidir, ser de la misma opinión o del mismo parecer, estar de acuerdo, convenir.
- 2
- Estar en armonía, corresponderse, ser similar.
- Uso: se emplea también como intransitivo.
Flexión de consentiōcuarta conjugación, perfecto con s, intransitivo
Flexión de consentiōcuarta conjugación, perfecto con s
indicativo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
consentiō
|
consentīs
|
consentit
|
consentīmus
|
consentītis
|
consentiunt
|
imperfecto
|
consentiēbam
|
consentiēbās
|
consentiēbat
|
consentiēbāmus
|
consentiēbātis
|
consentiēbant
|
futuro
|
consentiam
|
consentiēs
|
consentiet
|
consentiēmus
|
consentiētis
|
consentient
|
perfecto
|
cōnsēnsī
|
cōnsēnsistī
|
cōnsēnsit
|
cōnsēnsimus
|
cōnsēnsistis
|
cōnsēnsērunt, cōnsēnsēre
|
pluscuamperfecto
|
cōnsēnseram
|
cōnsēnserās
|
cōnsēnserat
|
cōnsēnserāmus
|
cōnsēnserātis
|
cōnsēnserant
|
futuro perfecto
|
cōnsēnserō
|
cōnsēnseris
|
cōnsēnserit
|
cōnsēnserimus
|
cōnsēnseritis
|
cōnsēnserint
|
pasivo
|
presente
|
consentior
|
consentīris, consentīre
|
consentītur
|
consentīmur
|
consentīminī
|
consentiuntur
|
imperfecto
|
consentiēbar
|
consentiēbāris, consentiēbāre
|
consentiēbātur
|
consentiēbāmur
|
consentiēbāminī
|
consentiēbantur
|
futuro
|
consentiar
|
consentiēris, consentiēre
|
consentiētur
|
consentiēmur
|
consentiēminī
|
consentientur
|
perfecto
|
cōnsēnsus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
cōnsēnsus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
futuro perfecto
|
cōnsēnsus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
subjuntivo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
consentiam
|
consentiās
|
consentiat
|
consentiāmus
|
consentiātis
|
consentiant
|
imperfecto
|
consentīrem
|
consentīrēs
|
consentīret
|
consentīrēmus
|
consentīrētis
|
consentīrent
|
perfecto
|
cōnsēnserim
|
cōnsēnserīs
|
cōnsēnserit
|
cōnsēnserīmus
|
cōnsēnserītis
|
cōnsēnserint
|
pluscuamperfecto
|
cōnsēnsissem
|
cōnsēnsissēs
|
cōnsēnsisset
|
cōnsēnsissēmus
|
cōnsēnsissētis
|
cōnsēnsissent
|
pasivo
|
presente
|
consentiar
|
consentiāris, consentiāre
|
consentiātur
|
consentiāmur
|
consentiāminī
|
consentiantur
|
imperfecto
|
consentīrer
|
consentīrēris, consentīrēre
|
consentīrētur
|
consentīrēmur
|
consentīrēminī
|
consentīrentur
|
perfecto
|
cōnsēnsus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
cōnsēnsus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
|
singular
|
consentī
|
consentitō
|
consentitō
|
consentīre
|
consentītor
|
consentītor
|
plural
|
consentīte
|
consentītōte
|
consentiuntō
|
consentīminī
|
—
|
consentiuntor
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
infinitivos
|
consentīre
|
cōnsēnsisse
|
cōnsēnsūrus -a,-um esse
|
consentīrī
|
cōnsēnsus -a,-um esse
|
cōnsēnsum īrī
|
participios
|
consentiēns (consentientis)
|
—
|
cōnsēnsūrus -a,-um
|
—
|
cōnsēnsus -a,-um
|
—
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
consentiendum
|
consentiendī
|
consentiendō
|
consentiendus -a,-um
|
cōnsēnsum
|
cōnsēnsū
|
- ↑ Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.