genitiv

Danés editar
genitiv | |
Pronunciación (AFI): | [ˈgeːniˌtivˀ] |
Etimología editar
Sustantivo editar
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinido | definido | indefinido | definido | |
Nominativo | genitiv | genitiven
|
genitiver
|
genitiverne
|
Genitivo | genitivs | genitivens
|
genitivers
|
genitivernes
|
- 1 Lingüística.
- Genitivo.
Locuciones editar
Locuciones con genitiv
Sueco editar
genitiv | |
Pronunciación (AFI): | [˘jeːnɪ~ˌtiːv] |
Etimología editar
Del latín genitivus; a su vez una abreviación de casus genitivus.2
Sustantivo editar
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
Nominativo | genitiv | genitiven | genitiver | genitiverna |
Genitivo | genitivs | genitivens | genitivers | genitivernas |
- 1 Lingüística.
- Genitivo.
Locuciones editar
Locuciones con genitiv