lúgubre
Español editar
lúgubre | |
pronunciación (AFI) | [ˈlu.ɰu.βɾe] |
silabación | lú-ɡu-bre |
acentuación | esdrújula |
longitud silábica | trisílaba |
rima | u.ɡu.bɾe |
Etimología editar
Del latín lugubris, y este de lugere, "lamentar", del protoindoeuropeo *leug-, "dañar". Compárese el francés lugubre, el inglés lugubrious, el italiano lugubre o el rumano lugubru
Adjetivo editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | lúgubre | lúgubres |
Femenino | lúgubre | lúgubres |
- 1
- Extremadamente triste, melancólico o deprimente
Traducciones editar
Catalán editar
lúgubre | |
pronunciación (AFI) | [ˈlu.ɰu.bɾə] |
acentuación | esdrújula |
longitud silábica | trisílaba |
rima | u.ɰu.bɾə |
Etimología editar
Del latín lugubris, y este de lugere, "lamentar", del protoindoeuropeo *leug-, "dañar"
Adjetivo editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | lúgubre | lúgubre |
Femenino | lúgubres | lúgubres |
- 1
- Lúgubre
- Uso: literario
Portugués editar
lúgubre | |
brasilero (AFI) | [ˈlu.ɡu.bɾi] |
gaúcho (AFI) | [ˈlu.ɡu.bɾe] |
europeo (AFI) | [ˈlu.ɣu.βɾɨ] |
acentuación | esdrújula |
longitud silábica | trisílaba |
rima | u.ɡu.bɾi |
Etimología editar
Del latín lugubris, y este de lugere, "lamentar", del protoindoeuropeo *leug-, "dañar"
Adjetivo editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | lúgubre | lúgubres |
Femenino | lúgubre | lúgubres |
- 1
- Lúgubre
- Uso: literario