zango
| zango | |
| pronunciación (AFI) | [s̻ãŋ.ɡo̞] |
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | zango | zangoa | zangoak |
| Ergativo | zangok | zangoak | zangoek |
| Dativo | zangori | zangoari | zangoei |
| Genitivo | zangoren | zangoaren | zangoen |
| Comitativo | zangorekin | zangoarekin | zangoekin |
| Benefactivo | zangorentzat | zangoarentzat | zangoentzat |
| Causativo | zangorengatik | zangoarengatik | zangoengatik |
| Instrumental | zangoz | zangoaz | zangoez |
| Inesivo | zangotan | zangoan | zangoetan |
| Separativo | zangotako | zangoko | zangoetako |
| Adlativo | zangotara | zangora | zangoetara |
| Adl. extremo | zangotaraino | zangoraino | zangoetaraino |
| Ac. adlativo | zangotarantz | zangorantz | zangoetarantz |
| Adverbial | zangotarako | zangorako | zangoetarako |
| Ablativo | zangotatik | zangotik | zangoetatik |
| Partitivo | zangorik | - |
-
|
| Prolativo | zangotzat | - |
-
|
Etimología
editarDel castellano antiguo çanco,[1] o de alguna otra lengua romance, probablemente de origen germánico.[2] Compárese el español zanco, zanca, el italiano zanca, cianca o el inglés shank ("tibia").
Sustantivo inanimado
editarVéase también
editar
Referencias y notas
editar- ↑ Larry Trask. Etymological Dictionary of Basque. Editado por: Max W. Wheeler. Editorial: University of Sussex. Sussex, 2008.
- ↑ «zanca» en Vocabolario etimologico della lingua italiana. Ottorino Pianigiani. Editorial: Albrighi, Segati e C. Roma, 1907.