exulter
Francés editar
exulter | |
pronunciación (AFI) | [ɛg.zyl.te] |
grafías alternativas | exsulter1 |
homófonos | exultai, exulté, exultée, exultées, exultés, exultez |
Etimología editar
Del francés medio exulter ("exultar"). Atestiguado desde el siglo XIV.2
Verbo intransitivo editar
Conjugación editar
Francés medio editar
exulter | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología editar
Del latín exultāre ("saltar").2
Verbo intransitivo editar
Verbo transitivo editar
Conjugación editar
Latín editar
exulter | |
clásico (AFI) | [ɛkˈs̠ʊɫ̪t̪ɛr] |
eclesiástico (AFI) | [eɡˈzul̪t̪er] |
rima | ul.ter |
Forma verbal editar
- 1
- Primera persona del singular del presente pasivo de subjuntivo de exultō.