nubo
Esperanto editar
nubo | |
pronunciación (AFI) | /ˈnu.bo/ |
silabación | nu-bo |
rima | u.bo |
Etimología editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | nubo | nuboj |
Acusativo | nubon | nubojn |
- 1
- Nube.
Latín editar
nūbō | |
clásico (AFI) | [ˈnuː.boː] |
rima | u.bo |
Etimología editar
Del protoitálico *(s)nū/ouf-e/o o *(s)nū/ouþ-e/o-.1 Tal vez cognado con el griego antiguo νύμφη (nýmpʰē) ("prometida", "joven esposa"), y más disputado aún el eslavo eclesiástico antiguo snubiti ("cortejar", "amar").1 Otra posibilidad sería una derivación de nūbēs ("nube"), especialmente pensando en obnūbō, -ere ("cubrir con un "velo").2 Semánticamente atractivo, pero no puede ser comprobado.1
Verbo intransitivo editar
presente activo nūbō, presente infinitivo nūbere, perfecto activo nūpsī, supino nūptum.
- 1
- Casarse la mujer, unirse en matrimonio.
- 2
- Desposarse (arcaico).
Conjugación editar
Flexión de nūbōtercera conjugación, intransitivo
Referencias y notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 417. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ Ernout, Alfred y Antoine Meillet (1959-1960), Dictionnaire étymologique de la langue latine: histoire des mots, 4.ª ed., 2 vols., Paris: Klincksieck, p. 449. ISBN 2-252-03359-2