De γλύφω (glýfō, "tallar, esculpir").
γλυπτός
γλυπτός, γλυπτή, γλυπτόν
|
Singular
|
Plural
|
Masculino
|
Femenino
|
Neutro
|
Masculino
|
Femenino
|
Neutro
|
Nominativo
|
γλυπτός
|
γλυπτή
|
γλυπτόν
|
γλυπτοί
|
γλυπταί
|
γλυπτα
|
Vocativo
|
γλυπτέ
|
γλυπτή
|
γλυπτόν
|
γλυπτοί
|
γλυπταί
|
γλυπτα
|
Acusativo
|
γλυπτόν
|
γλυπτήν
|
γλυπτόν
|
γλυπτos
|
γλυπτάς
|
γλυπτα
|
Genitivo
|
γλυπτοῦ
|
γλυπτῆς
|
γλυπτοῦ
|
γλυπτῶν
|
γλυπτῶν
|
γλυπτῶν
|
Dativo
|
γλυπτῷ
|
γλυπτῇ
|
γλυπτῷ
|
γλυπτοῖς
|
γλυπταῖς
|
γλυπτοῖς
|
- 1
- Apto o adecuado para tallar o esculpir.[1]
- Uso: dicho de la madera, piedra o material similar.
- 2
- Tallado, esculpido.[1]
- Uso: se emplea también como sustantivo neutro (τό γλυπτόν: la imagen tallada o esculpida).
- ↑ 1,0 1,1 Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon: γλυπτός