στοχαστικός

Griego antiguo

στοχαστικός
clásico (AFI)	[sto.kʰas.ti.kós]
koiné inicial (AFI)	[sto.kʰas.tiˈkos]
koiné final (AFI)	[sto.xas.tiˈkos]
bizantino (AFI)	[sto.xas.tiˈkos]

Etimología 1

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Adjetivo

στοχαστικός
στοχαστικός, στοχαστική, στοχαστικόν

	Singular			Plural
	Masculino	Femenino	Neutro	Masculino	Femenino	Neutro
Nominativo	στοχαστικός	στοχαστική	στοχαστικόν	στοχαστικοί	στοχαστικαί	στοχαστικα
Vocativo	στοχαστικέ	στοχαστική	στοχαστικόν	στοχαστικοί	στοχαστικαί	στοχαστικα
Acusativo	στοχαστικόν	στοχαστικήν	στοχαστικόν	στοχαστικos	στοχαστικάς	στοχαστικα
Genitivo	στοχαστικοῦ	στοχαστικῆς	στοχαστικοῦ	στοχαστικῶν	στοχαστικῶν	στοχαστικῶν
Dativo	στοχαστικῷ	στοχαστικῇ	στοχαστικῷ	στοχαστικοῖς	στοχαστικαῖς	στοχαστικοῖς

1

Con puntería, con buen tino, habilidoso al apuntar con un arma o con un objeto arrojadizo.

2

Atinado, bueno haciendo conjeturas.