bekain
| bekain | |
| pronunciación (AFI) | [be̞.kãĩ̯n] |
Etimología
editarCompuesto de begi ("ojo") y gain ("sobre").
Sustantivo inanimado
editar| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | bekain | bekaina | bekainak |
| Ergativo | bekainek | bekainak | bekainek |
| Dativo | bekaini | bekainari | bekainei |
| Genitivo | bekainen | bekainaren | bekainen |
| Comitativo | bekainekin | bekainarekin | bekainekin |
| Benefactivo | bekainentzat | bekainarentzat | bekainentzat |
| Causativo | bekainengatik | bekainarengatik | bekainengatik |
| Instrumental | bekainez | bekainaz | bekainez |
| Inesivo | bekainetan | bekainan | bekainetan |
| Separativo | bekainetako | bekaineko | bekainetako |
| Adlativo | bekainetara | bekainera | bekainetara |
| Adl. extremo | bekainetaraino | bekaineraino | bekainetaraino |
| Ac. adlativo | bekainetarantz | bekainerantz | bekainetarantz |
| Adverbial | bekainetarako | bekainerako | bekainetarako |
| Ablativo | bekainetatik | bekainetik | bekainetatik |
| Partitivo | bekainik | - |
-
|
| Prolativo | bekaintzat | - |
-
|
- 1 Anatomía
- Ceja.
- Sinónimos: bepuru, beteraztun.
