bepuru
| bepuru | |
| pronunciación (AFI) | [be̞.pu.ɾu] |
Etimología
editarCompuesto de bet- ("ojo") y buru ("cabeza").[1]
Sustantivo inanimado
editar| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | bepuru | bepurua | bepuruak |
| Ergativo | bepuruk | bepuruak | bepuruek |
| Dativo | bepururi | bepuruari | bepuruei |
| Genitivo | bepururen | bepuruaren | bepuruen |
| Comitativo | bepururekin | bepuruarekin | bepuruekin |
| Benefactivo | bepururentzat | bepuruarentzat | bepuruentzat |
| Causativo | bepururengatik | bepuruarengatik | bepuruengatik |
| Instrumental | bepuruz | bepuruaz | bepuruez |
| Inesivo | bepurutan | bepuruan | bepuruetan |
| Separativo | bepurutako | bepuruko | bepuruetako |
| Adlativo | bepurutara | bepurura | bepuruetara |
| Adl. extremo | bepurutaraino | bepururaino | bepuruetaraino |
| Ac. adlativo | bepurutarantz | bepururantz | bepuruetarantz |
| Adverbial | bepurutarako | bepururako | bepuruetarako |
| Ablativo | bepurutatik | bepurutik | bepuruetatik |
| Partitivo | bepururik | - |
-
|
| Prolativo | bepurutzat | - |
-
|
- 1 Anatomía
- Ceja
- Sinónimos: bekain, beteraztun.
Referencias y notas
editar- ↑ Larry Trask. Etymological Dictionary of Basque. Editado por: Max W. Wheeler. Editorial: University of Sussex. Sussex, 2008.