errege
Vasco editar
| errege | |
| pronunciación (AFI) | [e.ˈre.ge] |
Etimología editar
Del latín rex
Sustantivo editar
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | errege | erregea | erregeak |
| Ergativo | erregek | erregeak | erregeek |
| Dativo | erregeri | erregeari | erregeei |
| Genitivo | erregeren | erregearen | erregeen |
| Comitativo | erregerekin | erregearekin | erregeekin |
| Benefactivo | erregerentzat | erregearentzat | erregeentzat |
| Instrumental | erregez | erregeaz | erregeez |
| Inesivo | erregerengan | erregearengan | erregeengan |
| Adlativo | erregerengana | erregearengana | erregeengana |
| Adl. extremo | erregerenganaino | erregearenganaino | erregeenganaino |
| Ac. adlativo | erregerenganantz | erregearenganantz | erregeenganantz |
| Adverbial | erregerenganako | erregearenganako | erregeenganako |
| Ablativo | erregerengandik | erregearengandik | erregeengandik |
| Partitivo | erregerik | - |
-
|
| Prolativo | erregetzat | - |
-
|
- 1
- Rey; monarca.
- 2
- Rey; naipe de baraja.
- 3
- Rey, pieza de juegos de mesa como el ajedrez o las damas.
- 4
- El que es dueño de algo, como el rey león (lehoi errege).