euskaldun berri
| euskaldun berri | |
| pronunciación (AFI) | [e̞u̯s̺.kal̪.d̪ũm be̞.ri] |
Etimología
editarde euskaldun, "vascoparlante", y berri, "nuevo"
Sustantivo
editar| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | euskaldun berri | euskaldun berria | euskaldun berriak |
| Ergativo | euskaldun berrik | euskaldun berriak | euskaldun berriek |
| Dativo | euskaldun berriri | euskaldun berriari | euskaldun berriei |
| Genitivo | euskaldun berriren | euskaldun berriaren | euskaldun berrien |
| Comitativo | euskaldun berrirekin | euskaldun berriarekin | euskaldun berriekin |
| Benefactivo | euskaldun berrirentzat | euskaldun berriarentzat | euskaldun berrientzat |
| Instrumental | euskaldun berriz | euskaldun berriaz | euskaldun berriez |
| Inesivo | euskaldun berrirengan | euskaldun berriarengan | euskaldun berriengan |
| Adlativo | euskaldun berrirengana | euskaldun berriarengana | euskaldun berriengana |
| Adl. extremo | euskaldun berrirenganaino | euskaldun berriarenganaino | euskaldun berrienganaino |
| Ac. adlativo | euskaldun berrirenganantz | euskaldun berriarenganantz | euskaldun berrienganantz |
| Adverbial | euskaldun berrirenganako | euskaldun berriarenganako | euskaldun berrienganako |
| Ablativo | euskaldun berrirengandik | euskaldun berriarengandik | euskaldun berriengandik |
| Partitivo | euskaldun berririk | - |
-
|
| Prolativo | euskaldun berritzat | - |
-
|
- 1
- Nuevo vascoparlante o hablante del euskera que no lo ha aprendido mediante trasmisión familiar y aquel que tiene la lengua castellana, francesa o cualquier otra como lengua materna. Término utilizado para diferenciarlo del hablante en euskara o euskaldun como lengua materna euskaldun zaharra.