februar
DálmataEditar
februar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Del latín februarius.
Sustantivo masculinoEditar
- 1 Cronología.
- Febrero.
Véase tambiénEditar
enero | febrero | marzo | abril | mayo | junio | julio | agosto | septiembre | octubre | noviembre | diciembre |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
januar | februar | márz | aprail | mai | giun | giul | aguast | siaptembar | uaptobar | nuembar | diciembar |
DanésEditar
februar | |
Pronunciación (AFI): | [ˈfebʀuˌaːˀ] |
EtimologíaEditar
Del latín februarius.
Sustantivo comúnEditar
- 1 Cronología.
- Febrero.
Véase tambiénEditar
EslovenoEditar
februar | |
Pronunciación (AFI): | [ˈféː.bru.ar] |
EtimologíaEditar
Del eslavo eclesiástico antiguo феврoуарь (fevruarǐ) y este del griego φεβρουάριος (febrouários), a su vez del latino februārius.
Sustantivo masculinoEditar
singular | dual | plural |
---|---|---|
fébruar | fébruarja | fébruarji |
- 1 Cronología.
- Febrero.
Véase tambiénEditar
FeroésEditar
februar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Del latín februarius.
Sustantivo masculinoEditar
- 1 Cronología.
- Febrero.
Véase tambiénEditar
Noruego bokmålEditar
februar | |
Pronunciación (AFI): | [febrʉˈɑːr] |
EtimologíaEditar
Del latín februarius.
Sustantivo masculinoEditar
- 1 Cronología.
- Febrero.
Véase tambiénEditar
Noruego nynorskEditar
februar | |
Pronunciación (AFI): | [febrʉˈɑːr] |
EtimologíaEditar
Del latín februarius.
Sustantivo masculinoEditar
- 1 Cronología.
- Febrero.
Véase tambiénEditar
SerbioEditar
februar | |
Pronunciación (AFI): | [ˈfê.bru.aːr] |
Grafía alternativa: | фебруар |
EtimologíaEditar
Del eslavo eclesiástico antiguo феврoуарь (fevruarǐ) y este del griego φεβρουάριος (febrouários), a su vez del latino februārius.
Sustantivo masculinoEditar
Singular | Plural |
---|---|
februar | februari |
- 1 Cronología.
- Febrero.
- Relacionado: februarski.