ministratum

Latín

ministrātum
clásico (AFI)	[mɪ.nɪsˈtraː.tũː]
rima	is.tra.tum

Forma verbal

1

Supino acusativo de ministrō.

Forma de participio

2

Nominativo singular neutro de ministrātus, participio perfecto pasivo de ministrō.

3

Acusativo singular neutro de ministrātus.

4

Vocativo singular neutro de ministrātus.

5

Acusativo singular masculino de ministrātus.