munitum

Latín

mūnītum
clásico (AFI)	[muːˈniː.tũː]
variantes	moenītum
rima	u.ni.tum

Forma verbal

1

Supino acusativo de mūniō.

Forma de participio

2

Nominativo singular neutro de mūnītus, participio perfecto pasivo de mūniō.

3

Acusativo singular neutro de mūnītus.

4

Vocativo singular neutro de mūnītus.

5

Acusativo singular masculino de mūnītus.