santeño
|
pronunciación (AFI)
|
[san̪ˈt̪e.ɲo]
|
silabación
|
san-te-ño
|
acentuación
|
llana
|
longitud silábica
|
trisílaba
|
rima
|
e.ɲo
|
Del castellano santos a su vez derivado del latín sanctus, participio de pasado pasivo de sancire ("sancionar"), quizás del protoindoeuropeo *sek- ("separar").1 Y " -eño" que significa 'perteneciente a' o 'relacionado con'.
- 1
- Originario, relativo a, o propio de Los Santos, Panamá.
- Uso: se emplea también como sustantivo.
Traducciones
editar
Referencias y notas
editar
- ↑ Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, p. 412. ISBN 9780199287918