txakur
txakur | |
pronunciación (AFI) | [t͡ʃa.kur] |
Indefinido | Singular | Plural | |
---|---|---|---|
Absolutivo | txakur | txakurra | txakurrak |
Ergativo | txakurrek | txakurrak | txakurrek |
Dativo | txakurri | txakurrari | txakurrei |
Genitivo | txakurren | txakurraren | txakurren |
Comitativo | txakurrekin | txakurrarekin | txakurrekin |
Benefactivo | txakurrentzat | txakurrarentzat | txakurrentzat |
Instrumental | txakurrez | txakurraz | txakurrez |
Inesivo | txakurrengan | txakurrarengan | txakurrengan |
Adlativo | txakurrengana | txakurrarengana | txakurrengana |
Adl. extremo | txakurrenganaino | txakurrarenganaino | txakurrenganaino |
Ac. adlativo | txakurrenganantz | txakurrarenganantz | txakurrenganantz |
Adverbial | txakurrenganako | txakurrarenganako | txakurrenganako |
Ablativo | txakurrengandik | txakurrarengandik | txakurrengandik |
Partitivo | txakurrik | - |
-
|
Prolativo | txakurtzat | - |
-
|
Etimología 1
editarDiminutivo de zakur.
Sustantivo
editar- 2
- Persona malvada o despreciable; perro.
- Uso: despectivo
- Sinónimo: zakur (Navarra, Labort).
- 3
- Policía.
- Uso: despectivo