habituar
Español editar
habituar | |
pronunciación (AFI) | [a.β̞iˈt̪waɾ] |
silabación | ha-bi-tuar1 |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología editar
Del latín medieval habituāre.
Verbo transitivo editar
- 1
- Dar alguien a costumbre.2
- Uso: se emplea más como pronominal
- Sinónimos: acostumbrar, hacer.
Relacionados editar
Conjugación editar
Véase también editar
Traducciones editar
Catalán editar
habituar | |
noroccidental (AFI) | /a.βi.tuˈa/ |
oriental (AFI) | /ə.βi.tuˈa/ |
valencia (AFI) | /a.βi.tuˈaɾ/ |
homófonos | habituà |
Etimología editar
Del latín medieval habituari.3
Verbo transitivo editar
Conjugación editar
Flexión de habituarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | habituar | haver habituat | |||||
Gerundi | habituant | havent habituat | |||||
Participis | habituat, habituada, habituats, habituades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | habituo / habitue / habitui / habitu | habitues | habitua | habituem / habituam | habitueu / habituau | habituen |
Pretèrit imperfet | habituava | habituaves | habituava | habituàvem | habituàveu | habituaven | |
Pretèrit perfet | habituí | habituares | habituà | habituàrem | habituàreu | habituaren | |
vaig habituar | vas habituar | va habituar | vam habituar | vau habituar | van habituar | ||
Futur | habituaré | habituaràs | habituarà | habituarem | habituareu | habituaran | |
Condicional | habituaria | habituaries | habituaria | habituaríem | habituaríeu | habituarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he habituat | has habituat | ha habituat | hem habituat | heu habituat | han habituat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia habituat | havies habituat | havia habituat | havíem habituat | havieu habituat | havien habituat | |
Pretèrit anterior | vaig haver habituat | vas haver habituat | va haver habituat | vam haver habituat | vau haver habituat | van haver habituat | |
Futur compost | hauré habituat | hauràs habituat | haurà habituat | haurem habituat | haureu habituat | hauran habituat | |
Condicional compost | hauria habituat | hauries habituat | hauria habituat | hauríem habituat | hauries habituat | haurien habituat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | habitui / habitue | habituis / habitues | habitui / habitue | habituem | habitueu | habituin / habituen |
Pretèrit imperfet | habituara | habituares | habituara | habituàrem | habituareu | habituaren | |
habituès | habituessis | habituès | habituèssim | habituèssiu | habituessin | ||
Futur | habituaré | habituaràs | habituarà | habituarem | habituareu | habituaran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi habituat | hagis habituat | hagi habituat | haguem habituat | hagueu habituat | haguen habituat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès habituat | haguessis habituat | haguès habituat | haguèssim habituat | haguessiu habituat | haguessin habituat | |
haguera habituat | hagueres habituat | haguera habituat | haguèrem habituat | haguereu habituat | hagueren habituat | ||
Futur compost | hauré habituat | hauràs habituat | haurà habituat | haurem habituat | haureu habituat | hauran habituat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | habitua | habitui / habitue | habituem | habitueu / habituau | habituin / habituen |
Información adicional editar
- Derivado: habituar-se.
Gallego editar
habituar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología editar
Del latín medieval habituāre.
Verbo transitivo editar
- 1
- Habituar.
- Sinónimo: acostumarse.
Conjugación editar
Interlingua editar
habituar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo transitivo editar
- 1
- Habituar.
Portugués editar
habituar | |
brasilero (AFI) | [a.bi.tʊˈa(h)] (normal) [a.biˈtwa(h)] (rápido) |
carioca (AFI) | [a.bi.tʊˈa(χ)] (normal) [a.biˈtwa(χ)] (rápido) |
paulista (AFI) | [a.bi.tʊˈa(ɾ)] (normal) [a.biˈtwa(ɾ)] (rápido) |
gaúcho (AFI) | [a.bi.tʊˈa(ɻ)] (normal) [a.biˈtwa(ɻ)] (rápido) |
europeo (AFI) | [ɐ.βiˈtwaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [ɐ.βiˈtwa.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología editar
Del latín medieval habituāre.4
Verbo transitivo editar
- 1
- Habituar.
- Sinónimo: acostumar-se.
Conjugación editar
Flexión de habituarprimera conjugación, regular
Provenzal antiguo editar
habituar | |
pronunciación | falta agregar |
grafías alternativas | abituar |
Etimología editar
Del latín medieval habituari.
Verbo transitivo editar
- 1
- Habituar.
Referencias y notas editar
- ↑ Desde 1999 se recomienda considerar siempre diptongo, a efectos de acentuación gráfica, la combinación entre vocales cerradas “átonas” (/iu/, /ui/), o entre vocales cerradas con vocales abiertas ambas “átonas” (/ua/, /ei/, /io/, etc.). Esta recomendación se transforma en prescripción a partir de la reforma ortográfica de 2010, por lo que muchas palabras que se podían escribir con hiato deberán escribirse en diptongo. No obstante, esto no implica una proscripción en la pronunciación. Más información.
- ↑ «habituar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- ↑ VV.AA. (1998) "habituar". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
- ↑ «habituar». En: Dicionário online Caldas Aulete.