opugnar
Español editar
opugnar | |
pronunciación (AFI) | [o.puɣ̞ˈnaɾ] |
silabación | o-pug-nar1 |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología editar
Del latín oppugnāre ("asaltar").
Verbo transitivo editar
Conjugación editar
Traducciones editar
|
Catalán editar
opugnar | |
oriental (AFI) | [u.puŋˈna] |
noroccidental (AFI) | [o.puŋˈna] |
Valencia (AFI) | [o.puŋˈnaɾ] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
homófonos | opugnà |
rima | a |
Etimología editar
Del latín oppugnāre ("asaltar"). Atestiguado desde 1839.3
Verbo transitivo editar
Conjugación editar
Flexión de opugnarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | opugnar | haver opugnat | |||||
Gerundi | opugnant | havent opugnat | |||||
Participis | opugnat, opugnada, opugnats, opugnades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | opugno / opugne / opugni / opugn | opugnes | opugna | opugnem / opugnam | opugneu / opugnau | opugnen |
Pretèrit imperfet | opugnava | opugnaves | opugnava | opugnàvem | opugnàveu | opugnaven | |
Pretèrit perfet | opugní | opugnares | opugnà | opugnàrem | opugnàreu | opugnaren | |
vaig opugnar | vas opugnar | va opugnar | vam opugnar | vau opugnar | van opugnar | ||
Futur | opugnaré | opugnaràs | opugnarà | opugnarem | opugnareu | opugnaran | |
Condicional | opugnaria | opugnaries | opugnaria | opugnaríem | opugnaríeu | opugnarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he opugnat | has opugnat | ha opugnat | hem opugnat | heu opugnat | han opugnat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia opugnat | havies opugnat | havia opugnat | havíem opugnat | havieu opugnat | havien opugnat | |
Pretèrit anterior | vaig haver opugnat | vas haver opugnat | va haver opugnat | vam haver opugnat | vau haver opugnat | van haver opugnat | |
Futur compost | hauré opugnat | hauràs opugnat | haurà opugnat | haurem opugnat | haureu opugnat | hauran opugnat | |
Condicional compost | hauria opugnat | hauries opugnat | hauria opugnat | hauríem opugnat | hauries opugnat | haurien opugnat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | opugni / opugne | opugnis / opugnes | opugni / opugne | opugnem | opugneu | opugnin / opugnen |
Pretèrit imperfet | opugnara | opugnares | opugnara | opugnàrem | opugnareu | opugnaren | |
opugnès | opugnessis | opugnès | opugnèssim | opugnèssiu | opugnessin | ||
Futur | opugnaré | opugnaràs | opugnarà | opugnarem | opugnareu | opugnaran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi opugnat | hagis opugnat | hagi opugnat | haguem opugnat | hagueu opugnat | haguen opugnat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès opugnat | haguessis opugnat | haguès opugnat | haguèssim opugnat | haguessiu opugnat | haguessin opugnat | |
haguera opugnat | hagueres opugnat | haguera opugnat | haguèrem opugnat | haguereu opugnat | hagueren opugnat | ||
Futur compost | hauré opugnat | hauràs opugnat | haurà opugnat | haurem opugnat | haureu opugnat | hauran opugnat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | opugna | opugni / opugne | opugnem | opugneu / opugnau | opugnin / opugnen |
Gallego editar
opugnar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología editar
Del latín oppugnāre ("asaltar").
Verbo transitivo editar
- 2
- Oponerse a.
Conjugación editar
Portugués editar
opugnar | |
brasilero (AFI) | [o.puɡˈna(h)] |
carioca (AFI) | [o.puɡˈna(χ)] |
paulista (AFI) | [o.puɡˈna(ɾ)] |
gaúcho (AFI) | [o.puɡˈna(ɻ)] |
europeo (AFI) | [ɔ.puˈɣnaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [ɔ.puˈɣna.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología editar
Del latín oppugnāre ("asaltar").
Verbo transitivo editar
- 2
- Oponerse a.
Conjugación editar
Flexión de opugnarprimera conjugación, regular
Referencias y notas editar
- ↑ Se han detectado posibles prefijos semánticos en la palabra. De ser así, es posible que haya varias divisiones válidas como ocurre en el caso de transatlántico (tran-sat-lán-ti-co o trans-at-lán-ti-co, incluso tran-sa-tlán-ti-co) o subrayar (su-bra-yar o sub-ra-yar) [1]. Por motivos técnicos, en estas situaciones sólo se mostrará la división fonética y no la división léxica o semántica, aunque se recomienda preferir esta última para el lenguaje escrito. Más información.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «opugnar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- ↑ VV.AA. (1998) "opugnar". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans