ἀποφαντικός

Griego antiguo

ἀποφαντικός
clásico (AFI)	[a.po.pʰan.ti.kós]
koiné inicial (AFI)	[a.po.pʰan.tiˈkos]
koiné final (AFI)	[a.po.ɸan.tiˈkos]
bizantino inicial (AFI)	[a.po.fan.tiˈkos]
bizantino final (AFI)	[a.po.fan.diˈkos]

Etimología

De ἀπόφανσις (apófansis), "declaración" o "aserto" y de ἀπόφημι (apófēmi), "decir en voz alta", "decir de forma simple" o "decir claramente" ; más -ικός (-ikós), "-ico"

Adjetivo

ἀποφαντικός
ἀποφαντικός, ἀποφαντική, ἀποφαντικόν

	Singular			Plural
	Masculino	Femenino	Neutro	Masculino	Femenino	Neutro
Nominativo	ἀποφαντικός	ἀποφαντική	ἀποφαντικόν	ἀποφαντικοί	ἀποφαντικαί	ἀποφαντικα
Vocativo	ἀποφαντικέ	ἀποφαντική	ἀποφαντικόν	ἀποφαντικοί	ἀποφαντικαί	ἀποφαντικα
Acusativo	ἀποφαντικόν	ἀποφαντικήν	ἀποφαντικόν	ἀποφαντικos	ἀποφαντικάς	ἀποφαντικα
Genitivo	ἀποφαντικοῦ	ἀποφαντικῆς	ἀποφαντικοῦ	ἀποφαντικῶν	ἀποφαντικῶν	ἀποφαντικῶν
Dativo	ἀποφαντικῷ	ἀποφαντικῇ	ἀποφαντικῷ	ἀποφαντικοῖς	ἀποφαντικαῖς	ἀποφαντικοῖς

1

Declarativo, aseverativo

2

Categórico, tajante, que no presenta dudas.