-idus
Entradas similares: IdusLatínEditar
| -idus | |
| Clásico (AFI): | [ˈ-.Cɪ.dʊs] (C = consonante) |
| Variante: | -cidus (alargamiento) |
EtimologíaEditar
Incierta.[1]
Sufijo adjetivoEditar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | -idus | -ida | -idum | -idī | -idae | -ida |
| Vocativo | -ide | -ida | -idum | -idī | -idae | -ida |
| Acusativo | -idum | -idam | -idum | -idōs | -idās | -ida |
| Genitivo | -idī | -idae | -idī | -idōrum | -idārum | -idōrum |
| Dativo | -idō | -idae | -idō | -idīs | -idīs | -idīs |
| Ablativo | -idō | -idā | -idō | -idīs | -idīs | -idīs |
- 1
- Forma adjetivos mayormente de verbos intransitivos con tema en -ē- (segunda conjugación, -eō, -ēre).[2]
Véase tambiénEditar
- Palabras en latín con el sufijo -idus en Wikcionario.
Referencias y notasEditar
- ↑ Miller, D. Gary (2006) Latin Suffixal Derivatives in English and their Indo-European Ancestry. Oxford: Oxford University Press, p. 182. ISBN 0-19-928505-5
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press