elutio
ēlūtiō | |
clásico (AFI) | [ɛˈɫ̪ʊt̪iɔ] |
eclesiástico (AFI) | [eˈlut̪ː͡s̪io] |
rima | u.ti.o |
Etimología
editarDe eluo ("lavar") y el sufijo -tio.
Sustantivo femenino
editar3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ēlūtiō | ēlūtiōnēs |
Vocativo | ēlūtiō | ēlūtiōnēs |
Acusativo | ēlūtiōnem | ēlūtiōnēs |
Genitivo | ēlūtiōnis | ēlūtiōnum |
Dativo | ēlūtiōnī | ēlūtiōnibus |
Ablativo | ēlūtiōne | ēlūtiōnibus |