enarratum

Latín

ēnarrātum
clásico (AFI)	[eː.narˈraː.tũː]
rima	ar.ra.tum

Forma verbal

1

Supino acusativo de ēnarrō.

Forma de participio

2

Nominativo singular neutro de ēnarrātus, participio perfecto pasivo de ēnarrō.

3

Acusativo singular neutro de ēnarrātus.

4

Vocativo singular neutro de ēnarrātus.

5

Acusativo singular masculino de ēnarrātus.