finito
Español editar
finito | |
pronunciación (AFI) | [fiˈni.t̪o] |
silabación | fi-ni-to |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | i.to |
Etimología 1 editar
Del latín finitus ("finalizado"), y este participio del latín finire, del latín finis, "fin", de origen incierto, quizás cognado del latín figere, "fijar".
Adjetivo editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | finito | finitos |
Femenino | finita | finitas |
Véase también editar
Traducciones editar
Etimología 2 editar
De fino.
Sustantivo masculino editar
Singular | Plural |
---|---|
finito | finitos |
- 1 Transporte
- Acción de pasar con un vehículo al ras de otro vehículo.
- Ámbito: Argentina
Traducciones editar
|
Forma flexiva editar
Forma adjetiva editar
- 1
- Diminutivo de fino.