fono
EspañolEditar
Etimología 1Editar
fono | |
Pronunciación (AFI): | [ˈfo.no] |
Del apócope de teléfono
Sustantivo masculinoEditar
Singular | Plural |
---|---|
fono | fonos |
- 1
- Dispositivo de telecomunicación que recibe y transmite sonido, codificado como impulsos eléctricos, mediante un cable o una señal de radio, permitiendo así la comunicación entre ubicaciones distantes
- Ámbito: Chile
- Uso: coloquial
- Sinónimo: teléfono.
Véase tambiénEditar
TraduccionesEditar
Etimología 2Editar
fono | |
Pronunciación (AFI): | [ˈfo.no] |
Del francés phone, acuñado por el linguista francés A. Dufriche-Desgenettes hacia mediados del siglo XIX a partir del griego antiguo φωνή (foné), "sonido", de la raíz protoindoeuropea *bha-
Sustantivo masculinoEditar
Singular | Plural |
---|---|
fono | fonos |
- 1 Lingüística.
- Segmento acústico de características físicas o perceptivas distintivas.