sacratior
Latín editar
sacrātior | |
clásico (AFI) | [sakˈraː.tɪ.ɔr] [saˈkraː.tɪ.ɔr] |
rima | a.ti.or |
Etimología editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo editar
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | sacrātior | sacrātius | sacrātiōrēs | sacrātiōra |
Vocativo | sacrātior | sacrātius | sacrātiōrēs | sacrātiōra |
Acusativo | sacrātiōrem | sacrātius | sacrātiōrēs | sacrātiōra |
Genitivo | sacrātiōris | sacrātiōris | sacrātiōrum | sacrātiōrum |
Dativo | sacrātiōrī | sacrātiōrī | sacrātiōribus | sacrātiōribus |
Ablativo | sacrātiōre | sacrātiōre | sacrātiōribus | sacrātiōribus |
- 1
- Comparativo de sacrātus.1
Referencias y notas editar
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press