Español editar

tuit
pronunciación (AFI) [ˈt̪wit̪]
silabación tuit1
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima it

Etimología 1 editar

Del inglés tweet.

 
tuit

Sustantivo masculino editar

Singular Plural
tuit tuits
1 Informática
Mensaje breve que se publica en la red social Twitter.2

Información adicional editar

Traducciones editar

Traducciones

Gaélico escocés editar

Parte de la Lista Swadesh.

tuit
pronunciación (AFI) [t̪uʰtʲ]

Etimología 1 editar

Del irlandés antiguo dotuit.

Verbo intransitivo editar

1
Caer.
2
Incidir.

Irlandés editar

tuit
pronunciación falta agregar
variantes tit

Etimología 1 editar

Del irlandés antiguo dotuit.

Verbo intransitivo editar

1
Caer.
  • Ejemplo:

tháinig sgamal os comhair a shúl agus do thuit sé ’na chnaipe ar an úrlár gan aithne gan úrlabhra.Traducción: [...] su ojos se nublaron y cayó al suelo cual botón, inconsciente.Peadar Ua Laoghaire. Séadna. Página 25.

Conjugación editar

tuit
primera conjugación
Formas no personales
Sustantivo verbal tuitim
Adjetivo verbal tuite
Formas personales
persona singular plural pasiva
autónoma
1.ª 2.ª 3.ª 1.ª 2.ª 3.ª
indicativo
Presente tuitim tuiteann tú
tuitir1
tuiteann sé, sí tuitimid tuiteann sibh tuiteann siad
tuitid1
tuitear
Pretérito thuit mé
thuiteas1
thuit tú
thuitis1
thuit sé, sí thuiteamar thuit sibh
thuiteabhair1
thuit siad
thuiteadar1
tuiteadh
Pretérito imperfecto thuitinn thuiteá thuiteadh sé, sí thuitimis thuiteadh sibh thuitidís thuití
Futuro tuitfidh mé
tuitfead1
tuitfidh tú
tuitfir1
tuitfidh sé, sí tuitfimid
tuitfeam1
tuitfidh sibh tuitfidh siad
tuitfid1
tuitfear
Condicional thuitfinn thuitfeá thuitfeadh sé, sí thuitfimis thuitfeadh sibh thuitfidís thuitfí
subjuntivo
Presente tuite mé
tuitead1
tuite tú
tuitir1
tuite sé, sí tuitimid tuite sibh tuite siad
tuitid1
tuitear
Pretérito tuitinn tuiteá tuiteadh sé, sí tuitimis tuiteadh sibh tuitidís tuití
Imperativo tuitim tuit tuiteadh sé, sí tuitimis tuitigí tuitidís tuitear
1 dialectal

Referencias y notas editar

  1. Desde 1999 se recomienda considerar siempre diptongo, a efectos de acentuación gráfica, la combinación entre vocales cerradas “átonas” (/iu/, /ui/), o entre vocales cerradas con vocales abiertas ambas “átonas” (/ua/, /ei/, /io/, etc.). Esta recomendación se transforma en prescripción a partir de la reforma ortográfica de 2010, por lo que muchas palabras que se podían escribir con hiato deberán escribirse en diptongo. No obstante, esto no implica una proscripción en la pronunciación. Más información.
  2. «tuit», Diccionario de la lengua española (2014), 23.ª ed., Edición del Tricentenario, Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.