anteitus
Latín editar
| anteitus | |
| clásico (AFI) | [anˈtɛ.ɪ.tʊs] |
| rima | e.i.tus |
Forma verbal editar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | anteitus | anteita | anteitum | anteitī | anteitae | anteita |
| Vocativo | anteite | anteita | anteitum | anteitī | anteitae | anteita |
| Acusativo | anteitum | anteitam | anteitum | anteitōs | anteitās | anteita |
| Genitivo | anteitī | anteitae | anteitī | anteitōrum | anteitārum | anteitōrum |
| Dativo | anteitō | anteitae | anteitō | anteitīs | anteitīs | anteitīs |
| Ablativo | anteitō | anteitā | anteitō | anteitīs | anteitīs | anteitīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de anteeō.