crudelis
crūdēlis | |
clásico (AFI) | crūdēlis [kruːˈd̪eːlʲɪs̠] |
eclesiástico (AFI) | crūdēlis [kruˈd̪ɛːlis] |
rima | eː.lis |
Etimología
editarDe crudus.
Adjetivo
editar3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |||
Nominativo | crūdēlis | crūdēle | crūdēlēs | crūdēlia | ||
Vocativo | crūdēlis | crūdēle | crūdēlēs | crūdēlia | ||
Acusativo | crūdēlem | crūdēle | crūdēlēs crūdēlīs |
crūdēlia | ||
Genitivo | crūdēlis | crūdēlis | crūdēlium | crūdēlium | ||
Dativo | crūdēlī | crūdēlī | crūdēlibus | crūdēlibus | ||
Ablativo | crūdēlī | crūdēlī | crūdēlibus | crūdēlibus | ||
Locativo | {{{25}}} | {{{26}}} | {{{27}}} | {{{28}}} | ||
Superlativo crūdēlissĭmus |
- 1
- Grosero, maleducado, descortés, desconsiderado, impertinente, descarado, caradura, patán, montuno.
- Sinónimos: improbus, impertinens.
Descendientes
editarDescendientes de «crūdēlis» [▲▼]