duañ
Bretón editar
duañ | |
Pronunciación (AFI): | /ˈdyː.ã/ |
Variante: | duiñ |
Etimología editar
Verbo transitivo editar
Mutación | lema |
---|---|
Radical |
duañ |
Suave |
zuañ |
Dura |
tuañ |
.
- 1
- Ennegrecer.
Conjugación editar
Formas no personales | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | duañ | |||||||
Participio presente |
o tuañ | |||||||
Participio pasado | duet | |||||||
Formas personales | ||||||||
número | singular | plural | pasiva | |||||
persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
Modo indicativo | ||||||||
Presente | duan | duez | du | du | duomp | duit | duont | duer |
Pretérito imperfecto | duen | dues | due | due | duemp | duec'h | duent | dued |
Pretérito perfecto | duis | dujout | duas | duas | dujomp | dujoc'h | dujont | dujod |
Futuro | duin | dui | duo | duo | duimp | duot | duint | duor |
Modo condicional | ||||||||
Presente | dufen | dufes | dufe | dufe | dufemp | dufec'h | dufent | dufed |
Pretérito | dujen | dujes | duje | duje | dujemp | dujec'h | dujent | dujed |
Modo imperativo | ||||||||
Presente | du | duet | duet | duomp | duit | duent | ||
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo |
Información adicional editar
Referencias y notas editar
- ↑ Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).