elegans
Latín editar
ēlegāns | |
clásico (AFI) | [ˈeː.lɛ.gãːs] [ˈeː.lɛ.gans] |
rima | e.le.ɡans |
Etimología editar
Participio presente de un verbo extinto *ex-legō, -āre.1
Adjetivo editar
3.ª declinación (de una terminación)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | ēlegāns | ēlegāns | ēlegantēs | ēlegantia |
Vocativo | ēlegāns | ēlegāns | ēlegantēs | ēlegantia |
Acusativo | ēlegantem | ēlegāns | ēlegantēs ēlegantīs |
ēlegantia |
Genitivo | ēlegantis | ēlegantis | ēlegantium | ēlegantium |
Dativo | ēlegantī | ēlegantī | ēlegantibus | ēlegantibus |
Ablativo | elegantī | elegantī | ēlegantibus | ēlegantibus |
- 1
- Elegante.
- 2
- Distinguido.
- 3
- Culto, cortés, refinado.
- 4
- Pedante, fastidioso.
Derivados editar
Descendientes editar
Referencias y notas editar
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 332/333. ISBN 978-90-04-16797-1