interpretatio
LatínEditar
interpretātiō | |
Clásico (AFI): | [ɪnˌtɛr.prɛˈtaː.tɪ.oː] |
EtimologíaEditar
De interpretor, -ārī ("explicar", "interpretar") y el sufijo -tiō, verbalización de interpres ("intermediario").1
Sustantivo femeninoEditar
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | interpretātiō | interpretātiōnēs |
Vocativo | interpretātiō | interpretātiōnēs |
Acusativo | interpretātiōnem | interpretātiōnēs |
Genitivo | interpretātiōnis | interpretātiōnum |
Dativo | interpretātiōnī | interpretātiōnibus |
Ablativo | interpretātiōne | interpretātiōnibus |
- 2 Retórica.
- La explicación de una palabra con otra de significado similar, el uso de sinónimos.1
- 4
- Significado, sentido.
- Uso: dícese de palabras o expresiones.1
- 5
- Traducción.1
DescendientesEditar
Descendientes de «interpretatio» en otras lenguas: