iocatus
Latín editar
| iocātus | |
| clásico (AFI) | [jɔˈka:.tʊs] |
| rima | i̯o.ka.tus |
Forma verbal editar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | iocātus | iocāta | iocātum | iocātī | iocātae | iocāta |
| Vocativo | iocāte | iocāta | iocātum | iocātī | iocātae | iocāta |
| Acusativo | iocātum | iocātam | iocātum | iocātōs | iocātās | iocāta |
| Genitivo | iocātī | iocātae | iocātī | iocātōrum | iocātārum | iocātōrum |
| Dativo | iocātō | iocātae | iocātō | iocātīs | iocātīs | iocātīs |
| Ablativo | iocātō | iocātā | iocātō | iocātīs | iocātīs | iocātīs |
- 1
- Participio perfecto activo de iocor.